Klasy trudnopalności wykładzin – ich rodzaje i znaczenie dla użytkowników

W przypadku wykładzin obiektowych, zarówno dywanowych, jak i elastycznych, niezwykle ważnym parametrem jest klasyfikacja trudnopalności, opisująca zachowanie wykładziny w razie pożaru. Taką informację możemy znaleźć w deklaracji zgodności lub certyfikacie CE, który każda wykładzina powinna bezwzględnie posiadać.

Wyróżniamy dwie klasy charakteryzujące bezpieczne materiały: Bfl-s1 oraz Cfl-s1. Oba typy zapewniają najbezpieczniejsze z możliwych parametry wydzielanego dymu i kontrolowane rozprzestrzenianie się płomieni. W przypadku wykładzin o gorszych klasyfikacjach lub nieposiadających badań pożarowych, nie będzie zapewnione podstawowe bezpieczeństwo przeciwpożarowe dla osób znajdujących się w budynku. Niemożliwe będzie także uzyskanie odbioru technicznego przez stosowne służby. Dlatego już na etapie wyboru, należy sprawdzić, czy wykładzina ma wymagane atesty i certyfikaty oraz czy będzie odpowiadała wymaganym przepisom ppoż.

Oprócz podstawowych norm PN-EN 685 dotyczących wykładzin dywanowych, jest jeszcze jeden zakres, który każdy wyrób powinien spełniać. Jest to norma CE – certyfikat europejski - w zakresie bezpieczeństwa, który dodatkowo w przypadku eksploatacji w miejscach użyteczności publicznej, nakłada obowiązek klasyfikowania ogniowego wykładzin.

Przy każdej normie zawsze podana jest klasa i zgodność z normą w zakresie trudnopalności wykładziny. Wyróżniamy dwa zakresy:

• klasa trudnopalności Bfl-s1 – gdzie Bfl – oznacza klasę trudnopalności, a s1 – emisję dymu. Graniczny strumień ciepła w tej klasie to wartość, która jest dwa razy niższa, niż w klasie Cfl.  Natomiast klasy odporności ogniowej wyróżniamy od A do E, gdzie A jest najwyższa, a E najniższa. Bfl-s1 - to klasa najbezpieczniejsza w użytkowaniu
• klasa trudnopalności Cfl-s1 – jest to norma dopuszczalna do użytkowania. Cfl-s1 nie jest zalecana do zastosowania w ciągach komunikacyjnych, gdzie odporność ogniowa powinna być najwyższa. Nie należy zatem stosować wykładzin obiektowych o takiej klasie ogniowej w biurowych ciągach komunikacyjnych, korytarzach hotelowych i innych pomieszczeniach, tworzących bezpośrednio drogę ewakuacyjną.

Klasa trudnopalności obrazowana jest piktogramami typu:

Wymogi trudnopalności zostały ściśle uregulowane we wszystkich państwach członkowskich UE. Dawne krajowe regulacje zastąpione zostały nowymi europejskimi klasami odporności ogniowej od F do A (klasa A nie dotyczy wykładzin dywanowych).

Klasy odporności ogniowej D, C oraz B zostały podzielone na podkategorie s1 i s2 dotyczące emisji dymu. W przypadku produktów oznaczonych s1, emisja dymu jest mniejsza niż w podkategorii s2. To oznacza, że w ramach jednej klasy odporności ogniowej, znajdują się produkty o zróżnicowanych parametrach. O tym jakie wymogi trudnopalności muszą zostać wypełnione w danym miejscu decydują właściwe przepisy krajowe.

Ogólnie, do użytku domowego wystarczą wykładziny spełniające wymogi klasy Efl. Klasy Cfl oraz Bfl są na ogół stosowane dla wykładzin obiektowych, czyli do zastosowań komercyjnych.

Jeśli producent nie jest w stanie podać żadnych informacji dotyczących odporności ogniowej swoich produktów, musi oznaczyć je symbolem Ffl.